جام جم آنلاین: می‌توان گفت كه برای هر فردی كه هوشیار نیست و باصدا كردن و تكاندادن واكنشی نشان نمی‌دهد باید اقدام به احیا كرد. یك اصل را به یاد داشته باشید كه عملیات احیا را باید شروع كنید تازمانی كه به دلیل شواهد نیازی به ادامهنباشد (شواهد دال بر مرگ بیمار) یا رسیدن افرادی مجرب‌تر كه ادامه عملیات به آنها واگذار شود.

آیا اول کهکشان بوجود آمده و بعد یک سیاه چاله در مرکز آن جوانه زده و یا اینکه کهکشان بدور یک سیاه چاله از قبل موجود تشیکل شده؟ این درست شبیه قضیه پیدایش تخم مرغ و مرغ است که اخترشناسان تلاش در حل آن دارند. به نظر میرسد که نخست سیاه چاله ها بوجود آمدند و بعد کهکشان ها بدور آنها در گردش شدند. به گفته کریس کاریلی از رصد خانه ملی اخترشناسی رادیویی...

چنین جرمی یافت شد: کهکشان ‏LALA J142442.24+353400.2 در صورت فلکی عوا. این کهکشان با استفاده از وسیله ای که به اختصار به آن Large Ar e a Lyman Alpha "لالا" می گویند، و توسط اخترفیزیکدانان دانشگاه استنفورد کشف شد. گروهی از دانشمندان این دانشگاه موفق شدند جرم بسیار بزرگی را در مرز این دوران تاریخی کشف کنند. آنها اَبَرسیاهچاله ای را در مرکز این کهکشان ابتدایی یافته اند که بیش از 10 میلیارد برابر خورشید منظومه شمسی جرم دارد. نور این کهکشان جوان و البته بسیار دور، از زمانی بهما رسیده است که جهان تنها 6 درصدعمر کنونی خویش را داشت. هنگامی که جهان برای نخستین بار، نور ستاره ها و کهکشان ها را به خود می دید.

دانشمندان ابر سیاهچاله ای یافته اند که بیش از 10 میلیارد برابر خورشیدو منظومه شمسی جرم دارد. ... و جهان زاده شد: نور و گرما. اگر چه آغاز و پیدایش کیهانی که امروز آن را بدین سان سرشار از الماس هایی درخشان می بینیم، پر از نور و درخششی کور کننده بود، اما عمر این نورافشانی آسمانی دیری نپایید و به زودی جهان در خاموشی فرو رفت...

بعضی از مواد معدنی دارای خاصیت رادیواکتیو هستند، بدین معنی که از خود سه نوع اشعه خارج می‌سازند. اشعه خارج شده یا دارای بار الکتریکی مثبت است که در این صورت بهنام پرتو آلفا خوانده می‌شود و یا دارای بار اکتریکی منفی است که اشعهبتا خوانده می‌شود. نوع سوم اشعه که نزدیک به اشعه ایکس است، از نظر الکتریکی خنثی است و به نام اشعه گاما خوانده می‌شود. در اثر صدور این ذرات ، به مرور جسم به مواد دیگر تبدیل می‌شود.

در اواخر قرن نوزدهم بعضی محققان با تجدیدنظر در روش فوق و با تجزیه شیمیایی آب رودخانه‌ها ، مقدار سدیماضافه شده به دریاها در هر سال توسط رودخانه‌های دنیا را محاسبه کردند. با دانستن حجم تقریبی آب اقیانوسهای امروزی و فرض اینکه آب اقیانوسهای اولیه شیرین بوده است و میزان ازدیاد سدیم توسط رودخانه‌های امروزی میانگینی برایتمام زمان زمین شناسی است، آنها زمان لازم برای تحصیل غلظت سدیم و شوری امروزی را محاسبه کردند. سرانجام نتیجه‌گیری کردند که از روز اولی که آب برای نخستین بار بر روی سطح زمین متراکم شد، 90 میلیون سال می‌گذرد. امروزه مامی‌دانیم که تخمین هالی از سن اقیانوسهای زمین به مراتب کمتر سن واقعی آنهاست. دلیل عمده آن هم این است که او تعویض سدیمی را که میان آب دریا و سنگهای پوسته کره زمینی صورت می‌گیرد، بسیار ناچیز می‌پنداشت.

در سال 1715 « ادموند هالی » ( Edmond Halley ) ، منجم انگلیسی ، این مطلب را پیش کشید که سن زمین را می‌توان از روی مقدار شوری آب اقیانوسها محاسبه کرد. عملا نقشه اینبود که مقدار شوری آب دریاها را با دقت تمام محاسبه و سپس عمل را دهسال بعد تکرار کنند، با محاسبه مقدار ازدیاد شوری آب در هر ده سال می‌توان زمان لازم برای تحصیل شوری آب فعلی را از آبهای شیرین اولیه بدست آورد. اگر هم چنین آزمایشی انجام شده باشد، هیچ ازدیادی در شوری آب اقیانوسها دیدهنشد.

در اوایل قرن بیستم ، « رادرفورد » ( Ruther Ford ) و « هولمز » ( Holmes ) در انگلیس و « بولتوود » ( Boltwood ) در امریکا دریافتند که تجزیه عناصر ناپایدار جهت تولید ایزوتوپهای رادیوژنیک می‌توانند برای تعیین سن کانیها و سنگهای پوسته کره زمین مورد استفاده قرار گیرند. ولی روشها و تکنیکهای تحلیلی در آن زمان آنقدر دقیق نبود که بتواند مقدار ایزوتوپهای رادیوژنیک موجود در سنگها را تعیین نماید. درنتیجه منحصرا بعد از سال 1950 که اسپکترومتر ( Spectrometer ) اختراعگردید، تعیین سن سنگها به طریق ایزوتوپی معمول گردید از این مقاله سعی می‌شود تا روشهایی را که از ابتدا برای برآورد عمر زمین مورد استفاده قرار گرفته، مورد بحث قرار دهیم و در نهایت به روشی که امروزه استفاده می‌شود و دقیق‌تر است، اشاره کنیم.

از آنجایی که زمان غیر قابل لمس است، تصور ابعاد زمان نیاز به بصیرتذهنی داشت که طبیعت‌گرایان قرن هفدهم قادر به پذیرش آن نبودند، بنابراین نگرش قرون وسطایی کوتاه بودن زمان دنیوی همچنان باقی ماند. محققین مسیحی آن زمان بطور کلی می‌پنداشتند که سن زمین در حدود 6000 سال است، رقمی که بر اساس قبول نوشته‌های باستانی عبرانی قرار است.

سنگ معدن اورانیوم موجود در طبیعت از دو ایزوتوپ اورانیوم 234 به مقدار 0.7 درصد و اورانیوم 238 ‏به مقدار 3.99 درصد تشکیل شده است. سنگ معدن را ابتدا در اسید حل کرده و ‏بعد از تخلیص فلز، اورانیوم را به صورت ترکیب با اتم فلور ( F9 )و به صورت مولکول ‏اورانیوم هگزا فلوراید تبدیل می کنند که به حالت گازی است. سرعت متوسط ‏مولکول های گازی با جرم مولکولی گاز نسبت عکس دارد. ‏